Hij ziet haar lopen. Wat is ze toch sterk, daar moet hij wel een beetje mee oppassen, dat ze niet kwaad op hem wordt. Met handje drukken wint ze eigenlijk altijd, dus gewoon aardig blijven doen en ondertussen proberen haar voor zich te winnen. Misschien als ze straks buiten is dat hij dan nog eens over haar mooie vlechtjes kan beginnen. De vorige keer kleurde ze tot diep in haar nek.
—Het is niet meer zo’n meisje dat hij kan gebruiken voor haar bankrekening of zo. Daar is ze te zelfstandig voor en bovendien heeft ze natuurlijk haar vriend. Die lijkt ook niet al te snugger maar ja, twee weten er meer dan één.
—Met de grietjes waar zijn hulpje Toby mee aanpapt, kan hij goed geld verdienen. Op marktplaats een auto te koop aanbieden, een voorschot van vijfduizend euro vragen wat dan op een bankrekening van zo’n goedgelovig grietje wordt gestort. Datzelfde grietje pint die vijf ruggen die ze aan zijn loopjongens meegeeft die hij op hun beurt weer met een paar honderd euro beloond.
—En dan de nep e-mailadressen die hij aan de lopende band creëert maar wel met huisadressen van bestaande, maar niets vermoedende mensen. Op het adres bestelt hij dan mooie spulletjes middels achteraf betaling. Op de dag van bezorging past hij het afleveradres aan zodat het pakketje naar een afhaalpunt gebracht wordt. Hij heeft nog twee scooterboys die tegen een geringe vergoeding de artikelen vervolgens ophalen en bij hem langsbrengen als hij ergens op een afgesproken plek staat te wachten.
—Soms heeft hij iets voor zichzelf besteld, maar de meeste luxeartikelen verpatst hij weer online. De winst gaat geheel legaal naar zijn online bankrekening terwijl er talrijke gedupeerden met de schulden en rechtsvervolging blijven zitten. Dat werkt al een half jaar goed en zolang er in het administratiesysteem van de zaak de namen en adressen van al die stagiaires en tijdelijke hulpjes te vinden zijn, heeft hij een onuitputtelijke bron van kwetsbare jongelui. Amper verstand van bankzaken, maar vrijwel zonder uitzondering door hun ‘hulpvaardige’ ouders voorzien van een betaalrekening met bankpas.
—‘Je kan niet meer zonder.’ denken al die sneue types blijkbaar.

Met eigenlijk precies dezelfde woorden was Sheryl afgelopen herfst ook bij hem vertrokken. Hij zat maar op zijn smartphone te kijken en geheimzinnig het schermpje van haar af te draaien als ze onverwachts binnenkwam.
—‘Wat zit je nou de hele tijd op dat kloteding?’ had ze meermaals gevraagd.
—Stom dat hij die keer zijn mobieltje op het nachtkastje had laten liggen toen hij met een volle blaas wakker werd en snel naar het toilet had moeten rennen. Toen hij terugkwam zat ze rechtop in bed met zijn telefoon voor zich en keek hem met een mengeling van boosheid en verbazing aan.
—Gelukkig had hij gisteravond die websites met blote dames in verleidelijke poses allemaal afgesloten, maar ze had wel een aantal nieuwe e-mailberichten bekeken.
—‘Waar ben jij in hemelsnaam mee bezig?’
—Hij kon haar niet verklaren hoe die verborgen bankrekening bij een internetbank een bedrag met vijf nullen kon vertonen. Ook de bestelbevestiging van twee smartwatches à €899,– kon hij niet uitleggen.
—Sheryl begreep al helemaal niet waarom hij wel een stuk of tien verschillende e-mailadressen in zijn mailprogramma had staan. En daarnaast ook nog een Gmail en een Hotmail account waar verschillende inkomende postvakjes actief waren.
—Op zijn beurt had hij haar gevraagd: ‘Hoe de fuck heb jij mijn telefoon ontgrendelt?’
—‘Ik had dan wel geen wiskunde in mijn pakket, maar ik kan echt wel van 1 tot 6 tellen hoor.’ zei ze, terwijl ze hem smalend aan had gekeken.
—Tja, hij had er misschien beter aan gedaan om een iets minder voor de hand liggende beveiligingscode te gebruiken.
—Hij had haar in de weken erna proberen wijs te maken dat hij geld had gewonnen in een casino en dat hij zoveel van haar hield, maar de ruzies en het voorliegen werden zijn vriendin uiteindelijk te veel. Op een avond had ze tijdens het eten zijn mobiele telefoon uit zijn ene hand getrokken, terwijl hij met zijn andere hand wat spaghetti in zijn mond prakte, en deze in de pan met Bolognesesaus gegooid.
—‘Jij met die kuttelefoon de hele tijd. Je kijkt niet meer naar mij, je praat niet meer met mij, je raakt me niet eens meer aan!’ De afgelopen weken had ze regelmatig gehuild, maar dat stadium was ze nu blijkbaar ook voorbij. Sheryl was alleen nog maar kwaad. ‘Ik ga weg, nu.’ had ze hem toegesnauwd.
—Met zijn shirt vol tomaatspetters was hij opgestaan. ‘Maar Sher, je kan helemaal niet weg, al je spulletjes liggen hier. En wat denk je van Poppie, die kan je helemaal niet missen.’
—Ze had hem hoofdschuddend aangekeken. ‘Stomme klootzak dat je bent. Alles ligt al bij mijn moeder en de poes is daar ook. Jij komt thuis, met je hijgerige kop alleen maar bij je appjes en die internetchicks van je en je ziet niet eens dat mijn kast leeg is en dat Poppie weg is.’
—Op dat moment keek hij om zich heen en kreeg toen pas in de gaten dat zijn telefoon nog in de hete saus lag weg te zinken. Met mes en vork probeerde hij de drenkeling te redden terwijl zijn vriendin opstond.
—‘Jij kan niet zonder dat ding, maar ik kan heel makkelijk zonder jou! De groeten! Zak hooi!’

Aan die laatste woorden van zijn vriendin moet hij denken nu hij dat leuke vrouwtje op zijn werk zit te bekijken. Afgelopen zaterdag had hij haar zoveel zakken hooi zien inpakken dat er in de hooiberg een flinke kuil was ontstaan.
—Haar daar, op die verende ondergrond, met dat zacht ruikende hooi, lekker even beetpakken en dan proberen plekjes te aaien waar hij, sinds het vertrek van Sheryl, alleen nog maar van kon dromen.
—Hij volgt haar naar buiten en ziet dat ze inderdaad in de hooiberg aan het werk gaat. Nonchalant loopt hij op haar af terwijl hij even goed om zich heen kijkt of er geen pottenkijkers in de buurt zijn. Hij fluit ook zachtjes een vrolijk wijsje om haar niet te laten schrikken als hij plotseling achter haar staat. Ze draait zich dan ook rustig om en lacht vriendelijk naar hem.
—‘Hoi.’ zegt ze en krult één van haar vlechten om haar wijsvinger. Hij zet zijn linkervoet op een hooibaal, plant zijn handen in zijn zij en probeert haar zo stoer mogelijk aan te kijken.
—‘Hoi Vicky.’ zegt hij.