De laatste maanden hebben we als voorbereiding van alles ondernomen. We hebben sneldrogende shirts, lichtgewicht windjacks en afritsbare broeken gekocht. De treintickets naar de eerste etappe Parijs en de tweede etappe Bayonne vielen pasgeleden in de bus. De bevestiging van onze twee overnachtingen in het Parijse Hotel de la Paix vlakbij gare du Montparnasse  is binnen. Alleen de email die we hadden gestuurd om een chambre d’hôte in Saint Jean Pied de Port te bespreken werd niet beantwoord. Toen we belden om te vragen wat er mis was gegaan bleek dat we ons eigen e-mailadres niet helemaal juist hadden ingevuld op het webformulier. De kamer stond echter gereserveerd op onze naam en madame Geneviève Delteil kijkt uit naar onze komst. Want daar in Saint Jean, aan de voet van de Pyreneën, gaat over een week of zeven onze tocht beginnen. Bijna 800 kilometer, gemiddeld 25 per dag, dus 32 dagen aan één stuk, wandelen, wandelen, wandelen. Nee, aan al de voorbereidingen zal het niet liggen, daar hebben we alles aan gedaan. Behalve dan dat we nog geen extra kilometer hebben gelopen om onze lijven een beetje in shape te krijgen, oei….. Om alleen maar uit te gaan van onze basisconditie en niet de kuiten, hamstrings, billen en dijen te onderwerpen aan urenlange aanstrengende snelwandeltempi lijkt ons toch wat onverstandig. Het afgelopen lange weekeinde zijn we er dan ook eens goed tegen aan gegaan. Op zaterdag een flinke tocht vanuit huis  naar de Kop van ’t Land en via de zuidhaven en de Dordtse Biesbosch terug, een dag later naar de Merwelanden, dan nog een heerlijke boswandeling in het Mastbos en vandaag een reverserende overloop van de tocht van zaterdag  (noem je dat echt zo als je een zelfde route in omgekeerde richting aflegt?). Bij elkaar goed voor zo’n 60 kilometer ouderwetsch wandelpleizier. Auw… Oeioei…. Flink wat pijntjes hier en daar en daar en daar. Goed teken toch! Aangezien het nu nog pijn doet, en we regelmatig dit soort afstanden gaan afleggen de komende weken, kan het alleen maar beter gaan en zullen de blaren als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Onze wandeling van zaterdag en vandaag voerde ons over de Zeedijk. Eén van de oudste en bekendste dijken op het eiland van Dordrecht. Een bekend boek van de schrijver Kees van Beijnum is getiteld “Dichter op de Zeedijk” waarin hij de literaire en dichterlijke aspiraties van de jonge Constant Wegman beschijft. In zijn fantasie voert Constant hele gesprekken met Joost van den Vondel en ontdekt hij dat de dichtkunst een hoog streven is. Geheel in die gedachte werd ik geïnspireerd door de regen en tegenwind die wij op onze Dordtse Zeedijk moesten trotseren en schreef ik onderstaand gedicht:

Maak u gereed voor die tocht naar de verte

waarbij u vertrekt volgemoed, volgezind, volgetast

Wees niet bevreesd voor de regen de wind noch de hitte

doch vergeet nimmer op uwer queesten….  Hansaplast.

Yvonne op de Zeedijk