Na de vakantiedagboeken, reisverslagen en tijdreizen wil ik nu graag wat sterke verhalen vertellen. Je maakt allemaal wel eens iets mee wat een beetje vreemd of apart is. Als je er later nog eens aan terug denkt dan kan je er om lachen of je verbazen en dat is het dan. Heel soms kan je er ook iets bijverzinnen zodat het verhaal nog gekker wordt. Niet per se absurd of onbestaanbaar maar gewoon een twist waardoor het een grappig verhaal wordt wat je tijdens een gezellige borrelavond of aan je vrienden in de kroeg zou kunnen vertellen. Sommige mensen doen het altijd zo, een gebeurtenis aanvullen met onwaarschijnlijke extra’s waarna ze doen alsof het echt is gebeurd. Die mensen noemen we dan opscheppers, fantasten of leugenaars. Ik wil op mijn beurt ook gekke anekdotes kunnen vertellen alsof ik ze zelf heb meegemaakt. Maar dan toch wel met vooraf de disclaimers:

• Elke overeenkomst met bestaande personen en gebeurtenissen berust op louter toeval.
• Deze verhalen zijn grotendeels een product van de menselijke verbeelding. Mijn verbeelding.

Zo ontstaan er dus, op mijn manier, verhalen vanuit een kern van waarheid. Het kernverhaal zou je ook het slappe verhaal kunnen noemen wat op zich wel aardig is maar niet de moeite waard om te vertellen. Zodra er echter een verzonnen deel aan vast wordt geknoopt kan dat slappe verhaal wel degelijk een sterk verhaal worden. Bij elk verhaal wat ik ga schrijven zal ik voortaan vermelden wat het slappe verhaal is en wat het sterke verhaal. Op die manier zal ik een sterke verhalenverteller zijn of een verteller van sterke verhalen. Beide manieren vind ik prima zolang ik maar geen opschepper, fantast of leugenaar word.