We zijn al weer een week onderweg. Vanuit onze thuishaven langs steden als Rotterdam, Delft, Leiden, Haarlem, Zaandam, Alkmaar en Purmerend. En dan nog heel veel dorpjes die we zijn gepasseerd. Alblasserdam en Ridderkerk kennen we natuurlijk wel, Hillegom, Lisse en Koog aan de Zaan zijn bekende namen maar Beinsdorp, Spaarndam, Wormer, of Knollendam stonden vroeger niet op de kaart in de topografieles van meester de Boer. En van dorpjes als Cruquius, Omval, Ursum en Beets hadden we nog nooit gehoord. En toch loopt langs al die plaatsjes een riviertje, kanaal, of ringvaart zodat we vanaf ons bootje kennis kunnen nemen van deze Hollandse gemeenten. De barre winterse tochten langs de Friese Elfsteden zijn natuurlijk niet te vergelijken met een zomers vaartochtje maar we hadden toch op iets beter weer gehoopt. Met een koude wind, temperaturen van soms maar 16 graden en regelmatig grijze regenluchten die ons onder onze bootkap doen schuilen kunnen we niet hele dagen genieten van het leven op het water. De momenten met zon zijn echter heerlijk en in Delft en Alkmaar hebben we mooie middagen met zomerse terrassen beleefd.

Vandaag maken we ons klaar om de Zuiderzee te gaan verkennen. Na alle inpoldering en afdamming is die naam al bijna een eeuw niet meer actueel. Tegenwoordig is die oude zee verdeeld in twee meren. Wij varen bij Edam door de oude zeesluis het Markermeer op en maken dan een korte tocht van een paar kilometer om vervolgens in de haven van Volendam af te gaan meren. Het weer lijkt redelijk te worden vandaag dus kunnen we de oude krant onder onze jas vandaan halen, de thermoskan met heet water weer even in de kast zetten en in plaats van vaseline op ons gezicht te smeren tegen de snijdende wind wordt het vandaag eindelijk tijd om die tube zonnebrandolie open te draaien. Ach wat, we zijn lekker onderweg. Ons motortje duwt ons door dat mooie landschap en van klunen is geen sprake. We rusten heerlijk uit in deze Elfstedentocht van onthaasting.