Met spanning en sensatie voedt de mens zijn behoefte aan adrenaline. Je hart iets sneller laten slaan dan nodig. Een hoger ademritme, je bewustzijn vernauwen tot wat echt essentieel is. Soms wordt je gedwongen om je hoofd er bij te houden.  Denk eens aan je reactie als er onverwachts een stortbui valt terwijl je met het stuur in handen op een drukke snelweg rijdt. Stel je loopt in een druk winkelcentrum en het brandalarm gaat af. Of je bestelt een patatje mèt maar je krijgt een patatje zonder. Dat je dan gewoon 10 seconden extra moet wachten tot je wel een frietje met mayonaise kan eten. Ik geef toe, dat laatste voorbeeld is misschien wat persoonlijk van aard maar de bedoeling is duidelijk toch? Dat soort noodsituaties overkomen je terwijl je er niet naar op zoek was. Maar het bewùst veroorzaken van een adrenaline rush is natuurlijk veel bekender: Een spannende film kijken, bungee jumpen van een brug, een spelletje bingo spelen (ook weer een persoonlijke kwestie ben ik bang), etcetera.

In 2002 waren we in de Franse Alpen op vakantie en daar kon je inschrijven op een klimtochtje in de bergen. Met Jori en onze neef Danny heb ik toen meegedaan met die sportieve uitdaging. Met een klimgordel en een set karabiners liepen, klauterden en klommen we achter een gids aan om honderd meter hoger op de berg weer van de klimroute af te stappen. Je snapt dat de adrenaline-kick hierbij stevig zijn intrede deed. De jaren daarna hebben we heel wat klimtochten ondernomen. Ik noem het wel klimtochten maar de juiste benaming voor deze buitensport is klettersteigen of via ferrata. Op veel plaatsen over de hele wereld zijn klimroutes uitgezet. Zo’n route bestaat hoofdzakelijk uit een ijzeren kabel die tegen een berg omhoog is geleid en vaak wordt aangevuld met stalen ladders, voetstapjes, handvatten of gewoon een paar simpele pennen. Met je klimgordel zorg je ervoor dat je altijd gezekerd bent aan die hulpmiddelen zodat een val beperkt blijft tot enkele meters. Goede kleding en een helm ter bescherming tegen vallend gesteende completeren de uitrusting. Het duurde ook niet lang of we hadden voor ons vieren een complete uitrusting aangeschaft. We begonnen met eenvoudige routes maar al snel klommen we ook de wat hogere moeilijkheidsgraden. Voor ons zat de uitdaging echter vooral in de andere wereld die je kan betreden. De ongerepte natuur, de bergtoppen en diepe ravijnen, de steile passages en fantastische wandelpaden die we op deze manier ontdekten. Wanneer we naar de bergen op vakantie gingen hadden we vaak onze klettersteigspullen bij ons zodat we alleen, met ons vieren of met een reisgenoot op avontuur konden. 

Hieronder een aantal fantastische fotos van gruwelijk waanzinnig mooie tochten die ons hoger en hoger en nòg hoger op de berg brachten en waarvan we high, higher en highest in ons knets- knats- knotsgekke hoofd werden, Yes! Jieeehaaaa…….. Oei, deze laatste zin is geschreven met een iets te hoog adrenaline gehalte in mijn systeem denk ik.

De eerste klim met de gids, Jori en Danny

Met ons vieren in 2004

Klimgeiten

We gingen al snel nog wat steiler omhoog

Onze kinderen!

Op weg naar een top

De Ellmauer Halt – 2344 mtr.

Bij het Gardameer

Mooie solotocht

Langs watervallen en ravijnen

Yvonne gaat voorop

Mark – Oostenrijk 2007

Nu loopt Danny voorop – Duitsland 2008

Kees op de Mittenwalder steig

Jelle – Frankrijk 2009

Samen high – 2010

Leo – Frankrijk 2017

Met collega’s een weekend klimmen – 2020

Alles is weer goed afgelopen

4 comments on “De ijzeren weg

  1. Wauw!!!! Knap hoor..jullie hebben wel lef. Ik krijg al een adrenaline shot als ik op een trapje staat om de ramen te zemen en een high gevoel als ik weer veilig op de grond sta 😉
    Maar weer fantastisch om te lezen wat jullie allemaal beleven

  2. Mooi maar dit ga ik niet doen
    Ik heb dieptevrees .
    Ja dat is veel erger dan hoogtevrees.
    Ik zal dit uitleggen:
    Als ik omhoog kijkt heb ik nergens last van, dat kan ik gewoon doen.
    Maar als ik ergens staat en ik kijkt de diepte in krijg ik overal tintelingen en rare gevoelens in de onderbuik.
    Dus veel succes met deze hobby en uitdagingen.

    Nog even dit, ik kreeg ontwenningsverschijnselen, om de twee dagen een mooi tijdreis-verhaal.
    Zitten er ineens vier dagen tussen. In de Corona tijd is dit ook niet een klein dingetje bij me .

Reageer