Na een goede nachtrust zijn we vanochtend weer te voet de stad in gegaan. Het is aangenaam hoe relatief snel je van de ene bezienswaardigheid naar de andere kan lopen. Onze eerste stop was het Pantheon waar we zo naar binnen konden wandelen om vervolgens het hoge gewelf boven ons te zien.

Indrukwekkend hoe dit zeer oude bouwwerk er nog zo massief en levend uit ziet. Op het plein voor het Pantheon is een mooie fontein met waterspuwers en duifjes te zien.

Het blijkt onze eerste fontein van een lange rij vandaag te zijn want vervolgens kwamen we langs de Trevi fontein , de gezonken boot fontein van Bernini en nog een aantal waarvan ik de namen niet meer heb opgeslagen. Bij sommige bezienswaardigheden is het behoorlijk druk maar ja, dat heb je natuurlijk met een stad waar alle wegen naar toe lopen. Zo hebben we de Spaanse trappen beklommen, een mooi park met palmbomen en verre stadsgezichten doorgewandeld. Grote paleizen, het oude forum en het gigantische Collosseum bezocht. Af en toe een terrasje, soms een foto maken van kleine details zoals een versierde fiets of een Mariabeeldje. Al met al een fijne dag om een lange voettocht in Rome te maken.

Op de beroemde trekpleisters worden grote groepen bezoekers door stadsgidsen rondgeleid en we dachten in eerste instantie dat de gidsen met behulp van een fluitje aangaven dat hun groep moest volgen. We kwamen er al snel achter dat het ordebewakers waren die met een schril fluitsignaal wetsovertreders tot de orde riepen. We hadden thuis al gelezen dat er tegenwoordig streng opgetreden wordt als men buitensporig gedrag vertoont bij het culturele erfgoed. Hierbij dacht ik bijvoorbeeld aan het uit de Trevi fontein stelen van de massaal geworpen geluksmuntjes of met een viltstift kleine zwarte snorretjes tekenen op een standbeeld van Caesar, Maria of Berlusconi. Hoewel, die laatste voorzien van een snorretje geeft slechts een politiek correcter beeld weer lijkt me. Ook het nuttigen van een zak friet met mayonaise op de voorste bankjes van de Sixtijnse kapel lijkt me typisch een gevalletje van ingrijpen met je fluitje. Wij zagen echter een lief meisje van een jaar of twaalf heel onschuldig op de rand van een totaal onbelangrijke waterbak gaan zitten, schommelend met haar beentjes en vol verwondering om haar heen kijkend. Ze had totaal niet door dat er twee druk fluitende carabinières naar haar op weg waren. Met wilde armgebaren werd haar duidelijk gemaakt dat ze van die rand af moest en wel onmiddellijk! Ik ben zelf ook niet zo’n voorstander van hele groepen herrie en rotzooi makende massatoeristen. En zeker heb ik een bepaalde weerzin van hele slagvelden volgetatoeerde vetbulten die zich met grote moeite voortslepen van hopoffbus naar mcdonalds naar hoponbus onderwijl zwaaiend met hun selfiesticks en voordringend om die geweldige foto van hun eigen vetvlek in front of het Colosseum te kunnen maken. Maar dan nog, als ze dat zo willen doen, van mij mogen ze. Kunnen ze echter die kunstfluiters (zonder ns) niet een prikstok geven om de soms gigantische rotzooi van papier en plastic zakken uit het gras te prikken. Of van overheidswege wat steun en begeleiding geven aan de vele daklozen en bedelaars die bijna op elke hoek van de straat in een kartonnen doos of op een versleten deken liggen te slapen. Daar zou het aanzicht stukken meer van opknappen dan de cultuurminnende bezoekers zo kinderachtig te hypercorrigeren. Natuurlijk is er toezicht en ordehandhaving nodig in zo’n grote stad waar zo ontzettend veel toeristen samenkomen maar wat ik er tot nu toe van gezien heb is een aanfluiting (oh, ….. sorry).

Lijkt het me nu tijd om te proberen er toch nog een leuk stukje van te maken. Vanavond zijn we opnieuw in de buurt wezen eten en na afloop wat rondgewandeld. De vele terrasjes en pleinen zijn gezellig druk en bij een verkoper van lichtgevende luchttollen weten we behoorlijk af te dingen. Zijn startprijs was 4 euro per stuk maar uiteindelijk lukte het ons om er drie voor 6 euro te kopen. Si!! We waren het plein nog niet over of we werden opnieuw aangesproken door een tolverkoper. We lieten lachend onze drie exemplaren zien en gaven aan geen interesse meer te hebben. Hij lachte nog iets harder toen hij vroeg wat we er voor hadden betaald om ons vervolgens een hele zak met tien stuks voor eenzelfde 6 euro aan te bieden. Op dat moment hoopte ik ergens een snerpend fluitje te horen waarna de tollenaar gedwongen werd zijn met buitensporig gedrag verdiende geld aan mij terug te betalen. Toen dat niet gebeurde heb ik die zak ook maar gekocht, de beste man en ik sloegen elkaar lachend op de schouders en wij hebben nu een voorraad lichtgevende luchttolletjes waar onze kleinkinderen thuis de hele dakgoot mee vol kunnen schieten. Even later nam een straatfotograaf een instant-klaar foto van ons toen we een drankje stonden te doen onder de beschermende hoede van moeder Maria. Wat een heerlijke dag was dit.