In vroeger tijden werden de pelgrims in de herbergen, dorpen en steden verwelkomd met een houten kruissymbool, een gebeeldhouwd beeld van St Jacob, een kapelletje met Mariabeeld of zelfs een kerk vol Rooms-Katholieke pracht en praal. Hoofdsymbool was natuurlijk de Sint Jacobsschelp. Al eeuwen zijn die symbolen onveranderd gebleven en voelden pelgrims op weg naar Santiago de Compostella zich gesterkt in hun onderneming. Wat opvalt tijdens het lopen van de camino anno 2016 is dat er een nieuwe vorm van “pelgrimsupport” wordt toegepast. De ene helft van de bevolking heeft een grote afkeer van de graffiti die op elke openbare muur, gebouw, treinstel of vuilnisbak met spraypaint wordt aangebracht. De andere helft kan de urban sub-cultuur meer op waarde schatten en weet dat de kunstzinnige aspiratie en politieke overtuiging van een groep kunstenaars op deze manier een stem en dus ook een publiek krijgt. Even terug naar de camino, hier worden op vele plaatsen betonnen palen, viaducten onder snelwegen of muren getagged met de eeuwenoude symbolen van St Jacob. In allerlei kwaliteiten en soms aangevuld met viltstiftteksten van caminogangers is hier de “peregrino graffiti” te aanschouwen. Of je graffiti nu haat, niet interesseert of liefhebt, blijkbaar hebben de graffiti kunstenaars, anno nu, ook over de pelgrimage iets te melden.

Hieronder wat foto’s van de graffiti op de camino:

Na al die ondersteunende teksten en mooie symbolen wilde ik aan de graffiti kunstenaars graag laten weten dat ik hun stem heb gehoord en begrepen: