2021 Tijdreizen

Welke weg we ook gaan

Onze tijdreis komt heel even tot stilstand. Niet omdat mijn onderwerpen, herinneringen of ideeën uitgeput zijn. Ook niet omdat ik geen zin of tijd heb om de mooie dagen, mooie ervaringen en mooie gedachten uit het verleden te beschrijven. Het is omdat we volgende week weer eens echt op pad gaan. Natuurlijk geen grensoverschrijdende avonturen maar vier dagen lang wandelen in Zuid-Limburg. Het weer is deze dagen prachtig maar na de paasdagen is de kans op regen zestig procent met een temperatuur van nauwelijks tien graden overdag. De korte broek heb ik dus maar weer terug gelegd in de kast. Toch gaan we weer even samen op pad. De rugzak op, kleding voor een paar dagen en goede zin om de heuvels en dalen van het krijtlandpad te gaan beklimmen.

Op pad gaan doen we al heel lang samen. Ruim veertig jaar geleden was er een eerste kus. Toen we elkaar weer tegen kwamen volgde er al snel een tweede waarna er geen houden meer aan was. We waren achttien toen we op weg gingen naar Spanje. Bestemmingen als Londen, Parijs, Friesland, Griekenland, Portugal, etcetera, volgden elkaar op. De eerste jaren samen maar al snel met onze zoon Jori en dochter Robin. En weer later ook op familievakanties met Julia, Denny, Sem, Tijm, Mia, Mick en Doris.

Ieder mens heeft zijn eigen wijze waarop de dingen goed werken. Voor Yvon en mij werkt een fikse wandeltocht het best. We zoeken een bestemming, maken een plan en pakken onze spullen. En dan, liefst naast elkaar, kilometers en kilometers wandelen. Het tempo is precies goed. Alles is op de menselijke maat. Het lichaam neemt de geest mee op reis. Stap voor stap. Alles wat we nodig hebben dragen we op onze rug. Soms, als het moeilijk is dan helpt de een de ander en de ander de een. Altijd. Dat moet ook wel want aan het einde van iedere dagtocht staat er ergens op een zonnig terras of voor een warme haard een koud biertje op ons te wachten en dat willen we niet lauw laten worden.

In 2016 hebben we een van onze meest uitdagende wandeltochten gelopen. In 34 aaneengesloten dagen zijn we Noord-Spanje doorgewandeld. Vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port tot aan bedevaartsoord Santiago de Compostella. Gemiddeld 25 kilometer per dag, 800 kilometer totaal. We hebben genoten van de vrijheid om vijf weken lang dagenlang hand in hand te kunnen wandelen. Tijdens zo’n tocht praat je soms veel, soms zeg je juist lange tijd niets maar verwerk je van alles in je hoofd. Ook zijn er passages dat je niets zegt en ook niets denkt. Veel mensen zullen mij in die laatste gemoedstoestand goed herkennen vermoed ik zo.

Onderweg in Spanje hebben we samen een Engelse tekst vertaald van een liedje. Op het ritme van onze voetstappen zochten we de juiste woorden om de poetry van Bruce Springsteen om te zetten in onze eigen poëzie. Zo werd het liedje “If I should fall behind” door ons vertaald als: “Als ik achter raak”. Een liedje over samen een levensweg bewandelen. Dat is wat we al die jaren gedaan hebben. Vandaag is het 1 april en zijn Yvonne en ik 33 jaar getrouwd. Mijn hoop is dat we nog vele jaren diezelfde weg kunnen volgen zonder tegenslag en in goede gezondheid. En ook al lijkt het soms eenzaam om door weer en wind een onbekende richting in te slaan, het mooie is wanneer we omkijken zien we dat we op dit pad van het leven gevolgd worden door onze kinderen en kleinkinderen. Op een heldere dag met de zon in de rug kan je soms ook ver vooruit kijken waarbij we een glimp opvangen van onze vader, moeder, onze grootouders en andere mensen die ons zijn voorgegaan.

Als ik achter raak

We zeiden waar we ook lopen
Welke weg we ook gaan
In donker of regen
Hier, of hier ver vandaan
Waar we ook heen gaan
We lopen zij aan zij

Ik wacht op jou
En als ik achter raak
Wacht op mij

In heel ons leven
Zoveel wegen te gaan
De één die vooruit wilt
Waar de ander blijft staan
Maar als sporen vervagen
En je raakt elkaar kwijt

Dan wacht ik op jou
En als ik achter raak
Wacht op mij

De weg over de bergen
Leidt ons naar de rivier
Daar bij de bomen
Het is niet ver meer van hier
We kunnen daar rusten
Bij het vallende tij

Dan wacht ik op jou
En als ik achter raak
Wacht op mij

Wacht op mij
en als jij achter raakt
wacht ik op jou
Huiskameropname: “Als ik achter raak”
Samen op weg
Selfie
Zwarte katten brengen soms ook geluk
Zelfportret
Weer een doel gehaald

3 comments on “Welke weg we ook gaan

  1. Wauw !!! Mooi weer
    En zeker nog Gefeliciteerd met jullie 33jarig huwelijk.
    Ik zal het gaan missen die mooie verhalen,maar ik weet ook zeker dat er nog velen zullen volgen. Volgende week gaan jullie weer op pad dus worden er weer nieuwe herinneringen gemaakt. Veel wandel plezier samen en pas goed op elkaar.
    Bedankt dat ik jullie weer mocht volgen X
    PS. Yvon blijf samen zingen

  2. Zelfs muziek en een duet erbij.Wat weet je het mooi te verwoorden Menno.De wandeling door limburg met nu de bloeiende boomgaarden zal koud maar mooi worden. Geniet maar deze week en tot ziens.Groeten ,Ma Harmans

Laat een reactie achter bij Anoniem Reactie annuleren