De derde etappe.

De ochtend begint goed met een duik van Tijm in het zwembad. Daarna een heerlijk ontbijt en nog even met de honden spelen in de tuin. Eenmaal de rugzak en wandelschoenen aan zijn we weer op weg naar het Hallerbos. In april lopen de bezoekers hier met grote getalen de paarsblauwe gloed van hyacinten te bewonderen maar nu, op 3 augustus, is het aanmerkelijk rustiger. Hoge bomen en mooie wandelpaden maken het tot een aangename wandeling.

Zodra we het bos uitlopen passeren we twee grenzen. Ten eerste de grens tussen het Vlaams gewest en het Waals gewest. De taalgrens is direct zichtbaar want straat- en plaatsnaamborden worden vanaf hier in de Franse taal weergegeven. Daar hebben we meteen de tweede grens, die van de gemeente Braine-le-Château. We maken een foto van ons einddoel maar al snel wordt duidelijk dat het werkelijke doel nog enige kilometers verder ligt. Vanaf een heuvelrug zien we de kerktoren in de oude dorpskern boven de bomen uitsteken. Hoewel de meters wat moeizamer gaan en de pauzes wat vaker genoten worden komen we dan toch iets na het middaguur aan bij het eindpunt. Het dorp (‘Kasteelbrakel’ in het Vlaams) is vernoemd naar een statig kasteel wat, met een slotgracht omringd, als privé domein staat te pronken naast de kerk. Ondanks de naam is het geen misselijk optrekje. We maken een selfie vanaf de oprijlaan en wachten vervolgens op de bus die ons naar het stadje Tubize brengt. Hier eten we een pizza en stappen vervolgens op de trein die ons in drie uur en drie keer overstappen (Halle, Brussel, Breda) weer naar Dordrecht rijdt. Het ene moment wandelen we nog heerlijk door een oerbos, even later zitten we bij Jori en Julia aan de eettafel een lekkere pastasalade te eten. Zo snel gaat zo’n wandelweekend voorbij. Tegelijkertijd lijkt het wel of we een week onderweg zijn geweest. We hebben genoten van de tocht en het gezelschap van Tijm. Dat we allemaal weer zonder problemen thuis zijn gekomen is toch ook altijd weer een fijn gevoel.

Nu maar zien wanneer we het volgende traject richting Parijs gaan oppakken. Van de ongeveer 1000 kilometer hebben we er vanaf Amsterdam zo’n 450 gewandeld. Dus de volgende keer gaan we zeker tot over de helft geraken.