Als je op een willekeurig strand van Portugal in een roeiboot stapt en je begint met de boeg op het westen gericht te roeien dan kom je na een maand of tien aan op een van de eilanden van de Azoren. Je kan ook op een surfplank stappen zodat je, bij een gunstige wind, al na ruim tien weken arriveert. Mocht je wat krapper in je vrije dagen zitten en onderweg ook liever een klein dutje doen dan is het handiger om in een vliegtuig te stappen. Die doet er vanaf de luchthaven van Lissabon bijna drie uur over om een van de eilanden te bereiken. 1600 kilometer over water om vervolgens op een klein vliegveld van het eiland Pico te landen.

Tijdens deze vakantie bezoeken we vijf eilanden. Eerst dus Pico, dan Faial, vervolgens Sao Jorge en Terceira. Op het eiland Sao Miguel zullen we dan opnieuw de keuze moeten maken of we gaan roeien of surfen. Voor de zekerheid hebben we ook maar alvast een ticket naar Schiphol geboekt al is het met de huidige bagageafhandeling maar de vraag of dat echt sneller is. Maar dat is van later zorg. Nu eerst even zeerovertje spelen door elke paar dagen per boot een nieuw eiland te veroveren.

Op Pico maken we twee mooie wandelingen. De eerste voert langs de kust door typische wijngaarden. Vele muurtjes van lavasteen beschermen en verwarmen de druivenstokken. De druiven die in dit zilte en vochtige klimaat groeien geven de lokale wijnen een bijzondere smaak. Halverwege onze voettocht komen we bij een natuurlijk zwembad wat in de zwarte rotskust is gemaakt. Vanaf zee spoelen de hoogste golven over de rotsblokken die een afscheiding vormen naar dieper water. Heerlijk om na onze inspanningen even af te koelen in het oceaanwater. Er dreigen echter donkere wolken en een half uur later moeten we schuilen voor een paar fikse regenbuien. Wanneer de zon weer doorbreekt lopen we de resterende kilometers naar ons leuke B&B.

De vruchtbare grond op de flanken van de grote vulkaan is natuurlijk een voedingsbron voor veel fruit, groente en een uitbundige flora. Alle eilanden van de Azoren zijn zonder uitzondering ontstaan door grote vulkanische activiteit. Onze tweede wandeling heeft hier ook weer alles mee te maken want we laten ons door een taxi hoog tegen de berg afzetten waarna we de “Furna de Frei Matias” gaan bezoeken. Dit zijn een viertal grotten die vrij toegankelijk zijn. Tijdens de vulkaanuitbarstingen in het verre verleden zijn er dikke lavastromen over elkaar gevloeid waarbij lucht en gassen opgesloten raakten. Dit worden ook wel lavatunnels genoemd en zijn dermate groot dat ze door mensen geëxploreerd zijn. Wij zijn vanochtend op een kudde koeien na de enige bezoekers van dit gebied zodat we op eigen houtje ondergronds kunnen gaan. Best wel even spannend maar onze gastheer had vanochtend bij het ontbijt even snel op een papiertje een schets gemaakt welke grotten er veilig waren om in af te dalen. Ook had hij twee kleine zaklantaarns meegegeven zodat we wat konden zien. We dalen over een rotsig pad door groene varenbossen af in een soort kleine krater. Er zijn twee kleine doodlopende grotten waar je deels gebukt in kan rondschuifelen. De tweede grot lijkt een plafond te hebben van goud en zilver maar dit zijn fluoriserende bacteriën. Dan bezoeken we twee grotten die veel groter en langer zijn. Je kunt ze ook helemaal door klauteren van ingang tot uitgang. Onderweg zien we prachtig gestolde lavastromen en aan het einde verschijnen we weer boven het maaiveld. Achter ons staan de koeien verbaasd rond te kijken waar die twee blanke tweevoeters nou zijn gebleven. Zo zijn we drie kwartier bezig geweest met ons speleologisch avontuur en wordt het tijd om de pas er in te zetten en in een uur of drie weer terug te wandelen naar ons beginpunt. Mooie vergezichten, bloemen en vogels. We zijn niet de eersten die de woordgrap maken die op dit eiland van toepasssing is maar omdat hij zo goed de lading dekt schrijf ik hem toch maar op. Het is hier Picobello!