Dit is deel èèn van een drieluik over grote steden.

Around the world in 80 days. Ik heb het verhaal van Jules Verne al eerder genoemd in deze tijdreizen cyclus. In het boek wordt iemand uitgedaagd om een grote afstand in een schijnbaar onmogelijke tijd af te leggen. De wereld rond reizen in tachtig dagen was in het jaar 1872 een pittige opdracht. Er zijn meer voorbeelden van grote afstanden die in onwaarschijnlijk korte tijd kunnen worden afgelegd. Bijvoorbeeld:

• 100 meter hardlopen onder de 10 seconden.
• Een marathon lopen onder de 2 uur.
• Als menselijke kanonskogel met 120 km/hr bijna 60 meter verder in een vangnet terechtkomen.

Andersom kan natuurlijk ook. Dat iets juist een uitdaging wordt als er vele uren of jaren verstrijken.

• Het muziekstuk voor orgel “ASLSP” (As SLow As Possible) van John Cage. De bedoeling van de componist was dat de uitvoerende partij er net zo lang over mag doen als volgens de interpretatie nodig is.  Dat bracht mensen in de Duitse gemeente Halberstadt op het idee om in een oude kerk waar ooit het allereerste orgel werd gebouwd met een 12-tonig klavier de compositie ten gehore te brengen. Deze uitvoering gaat 639 jaar duren (er zijn nog kaartjes).
• Het uiteendrijven van de continenten. Naar schatting is er 200 miljoen jaar verstreken sinds het opbreken van Pangea tot de huidige posities van de wereldcontinenten. Amerika schuift iedere eeuw nog altijd een halve meter verder weg van Europa. Geografisch gezien dan. In termen van beschaving heeft vier jaar Trump voor zo’n snelle afdrift gezorgd dat zelfs Jules Verne dat niet had kunnen bedenken. Maar dat is een ander stukje.

In de eerste categorie, grote afstand in korte tijd, wil ik nu een persoonlijk voorbeeld geven: De uitdaging is om in èèn dag met mijn bootje (maximale snelheid 12 km/uur) van Dordrecht naar Amsterdam te varen. Dat lijkt bijna onmogelijk.

Op een mooie dag in juli 2020 gooien Wilco en ik vroeg in de ochtend de trossen los. Na het verlaten van de haven aan het Wantij steken we het drie rivieren punt over waarna we de rivier de Noord, de Nieuwe Maas en de Hollandse IJssel op varen om drie uur later een eerste stop te maken voor de Juliana sluizen bij Gouda. We kunnen echter al snel schutten en vervolgen onze vaarweg via de smalle Gouwe verder naar het noorden. Aan de hefbrug van Waddinxveen wordt echter groot onderhoud gepleegd waardoor er per dag slechts vijf doorvaarmomenten mogelijk zijn. Wij zien wel veel boten aan de wal liggen maar varen daar vriendelijk zwaaiend aan voorbij. Net op het moment dat we bijna bij de brug zijn zet het voorste schip zich in beweging waarna iedereen mag volgen. Door onze onbedoelde voordringactie passeren wij als derde schip de brug. Onze excuses aan alle in ons kielzog dobberende boten maar dit was echt een gouden passeerbeweging die ons veel tijdwinst oplevert. Na nog twee bruggen en een sluis sturen we tussen de middag de rivier De Amstel op. Dan denk je al in Amsterdam te zijn maar in de praktijk is de Amstel wel zo’n 30 kilometer lang. Maar, na een kleine tien uur onderweg, varen we de grachtengordel binnen, steken het IJ over en vinden een plaatsje in de Sixthaven tegenover het Centraal Station. Uitdaging voltooid! Vanwege de nog voelbaar aanwezige deining in ons gestel slenteren we wijdbeens naar het terras van strandtent Pllek aan het IJ alwaar we onze beloning, bier en patat, in ontvangst nemen.

De volgende dag bezoeken we in de Nieuwe Kerk de expositie van “The World Press Photo”. Hier zijn mooie, confronterende en ontroerende foto’s van journalisten vanover de hele wereld te zien. De prijswinnaars van 2020 maar ook veel belangrijke foto’s uit het verleden maken indruk op ons. De middag besteden we aan een terrastour waarna het tijd wordt om in de Beurs van Berlage naar een Theatervoorstelling van “Eva speelt leven²” te gaan. Wat Wilco niet weet is dat Brigitte en Yvonne die middag op de trein zijn gestapt en op het terras van de beurs op ons zitten te wachten. Ik hoef alleen maar te zorgen dat we op de juiste tijd op de juiste plaats zijn. Het wordt een vrolijk weerzien met onze vrouwen. Het valt natuurlijk ook niet mee om zo ver van huis zo lang op de wilde baren rond te zwalken. We eten heerlijk in de bistro en genieten daarna van de mooie verhalen en liedjes in het theater. In deze periode na de eerste Coronagolf mogen er maximaal 100 bezoekers in de zaal maar dat mag de pret niet drukken. Per stel is er een tafeltje met twee stoelen als zaalopstelling gekozen zodat we als het ware in een grote club van de voorstelling kunnen genieten. Na afloop drinken we met ons vieren nog een laatste drankje in een strandtent waarna we moeten haasten om de laatste intercity naar Dordrecht te halen. Dit mislukt zodat de dames pas diep in de nacht weer thuis zijn. Wilco en ik zijn inmiddels in diepe slaap op de boot en kunnen de volgende ochtend weer bijtijds vertrekken. Dit keer via een meer westelijke route door de Haarlemmermeer, langs Roelofarendsveen en Alphen a/d Rijn naar huis. Het zijn maar twee nachtjes maar het voelt als een korte vakantie.

Amsterdam. We zijn er samen en met familie al vaak geweest. In het theater of een concertzaal naar Daniël Lohues, Stef Bos, Southside Johnny, Melissa Etheridge, Fatal Flowers, Little Steven, Diggy Dex, Theo Nijland. Naar de film, het van Gogh-, het Rijks- en het Sexmuseum. Het Vondelpark, de grachten, de Dam, het Anne Frank huis, de negen straatjes, de boekenmarkt op ’t Spui, de kroegen, winkels en terrassen. De diamantslijper, de vlooienmarkt, de hotels, restaurants, eettentjes, Paradiso, de Melkweg, de rondvaartboot en het Begijnhof. Het wassenbeelden museum, Frascati, Carré en de Kleine Komedie. Het Bimhuis, Hannekes Boom, Kapitein Zeppos, de Westerkerk, het Fotomuseum ‘Huis Marseille’, De Meervaart, Artis, de Rai, en het consulaat van Nepal waar we ooit onze visa hebben opgehaald. De Pijp, de Jordaan en al die andere plekjes waar we even hebben gezeten na een stadswandeling. Wat een geweldige stad. We hopen er snel weer in alle vrijheid en gezondheid rond te struinen. Ik ga eens kijken of die tijdmachine nog een onontdekte optie heeft, die van de nabije toekomst. Zodat we een datum kunnen instellen van bijvoorbeeld juni 2022 waarop we onbezorgd met een leuk gezelschap op een Amsterdams terras kunnen zitten. Tot het zover is blijft het op stap gaan een tijdelijke uitdaging.