Dit is de afsluiting van het grote steden drieluik.
Na Amsterdam en New York wandelen we nu even in Parijs.

Wanneer je verschillende laagjes deeg op elkaar vouwt krijg je bladerdeeg, een belangrijk èn het lekkerste onderdeel van een Tompouce. In de Franse taal wordt dit gebak “Millefeuille” (duizend blaadjes) genoemd. In je verbeelding zou je ook verschillende laagjes tijd op elkaar kunnen vouwen waarbij dan een bladerdeeg van tijd ontstaat. In het Frans zou je dat “Millefeuille des Temps” (Tompouce van tijd) kunnen noemen. Hieronder som ik een aantal laagjes tijd op die voor mij belangrijk blijken te zijn. Waarom dat zo is leg ik straks uit maar op onze reis door de tijd wil ik graag op een paar haltes stoppen:

• 1881 Rodin maakt zijn standbeeld ‘De Denker’.
• 1889 De bouw van de geheel uit staal opgetrokken Eiffeltoren is gereed.
• 1946 Het liedje “Les Feuilles Mortes” (de dode bladeren) wordt voor het eerst gezongen door Yves Montand. Met tekst van Prévert en muziek van Kosma. Het liedje verteld over een zomerliefde die net als de bladeren in de herfst op straat komt te liggen.
• 1958 Het kunstwerk “La Naissance des Formes” (de geboorte der vormen) wordt gemaakt door de beeldhouwer Zadkine waarna het op een pleintje wordt gezet vlakbij Cimetière Montparnasse.
• 1967 De kunstenaar Ossip Zadkine overlijdt en wordt op de begraafplaats van Montparnasse begraven.
• 1978 Herman Pieter de Boer schrijft de tekst “Laat me” voor Ramses Shaffy (hertaling van het chanson “Vivre”). Al in het eerste couplet wordt er gezongen over kroegen en kathedralen.
• 1986 Yvonne en ik zijn met de nachttrein naar Parijs gereden om hier een paar dagen te blijven tot ons reisgeld op is. We hebben geen hotels besproken dus zien we wel waar we terecht komen. We wandelen hele dagen door de stad, staan voor het eerst op de Eiffeltoren, zien clochards op straat en de Mona Lisa in het Louvre. En we bezoeken een grote ondergrondse knekelhof “Les Catacombes”.
• 2015 Na de aanslag in concertzaal Bataclan wordt op een piano die ergens op straat staat het lied “Imagine” van John Lennon gespeeld.
• 2016 Wij zijn na 30 jaar weer eens samen terug in de hoofdstad. We zijn op weg naar Santiago maar vieren het begin van onze pelgrimstocht met drie dagen Parijs. Het zijn een paar heerlijke dagen waarin we ook nu weer veel door de stad wandelen. We bezoeken, bij toeval, het graf van Zadkine. Even later zien we op een klein pleintje een beeld van de beeldhouwer staan.
• 2018 Opnieuw bezoeken we samen Parijs. We zijn er een paar dagen in augustus en de stad is warm, druk en verrassend.  

Enige tijd geleden schreef ik, ingegeven door alle herinneringen van onze bezoekjes aan de lichtstad, een liedje; “Een stad”.

Het stapelen van laagjes tijd in dit liedje is bijna onbewust gebeurd. Je beseft niet altijd dat je gedachten een aaneenschakeling van herinneringen, indrukken, gevoelens en ideeën zijn. Als je een poging doet om een poëtische tekst te schrijven put je blijkbaar uit die bronnen van de menselijke geest. Het is niet mijn bedoeling om pretentieus te klinken of me groter of beter voor te doen dan ik ben. Ik wil alleen een poging doen om te begrijpen waar je creatieve brein de inspiratie vindt. Waar de mens die iets maakt, een schilderij, een standbeeld, een gedicht of een muziekstuk, zijn of haar vorm van het gemaakte heeft ontdekt. In dit liedje heb ik geprobeerd een aantal kleine historische feiten te verwerken. Ze proberen in te passen in het verhaal wat zo’n stad als Parijs was, is en wordt. Ik heb ook geprobeerd om het gewoon een liedje te laten worden en geen zwaar gedrocht van nostalgie en weemoed. Naar mijn idee is het gelukt, mijn TijdTompoes. Ik ben blij met de tekst en het liedje wat ik heb kunnen maken. Wat de wereld om mij heen er van vindt lijkt er niet zo toe te doen, terwijl het voor mij wel degelijk belangrijk is. Ik hoop dat men het mooi vindt. 

Een Stad

De denker staat er te denken
Het staal steekt hoog in de lucht
Lennon klinkt mooi op een straathoek
Een junk houdt zijn hand op en zucht

"La Naissance des Formes" op een pleintje
Haar maker rust hier vlakbij
Cimetière Montparnasse, geboorte en dood
De afstand blijkt maar heel klein

     Parijs, mooie stad in de ochtend
     Parijs, mooie stad in de nacht
     De hotels, theaters en pleinen
     Een terras waar men drinkt en lacht

     Parijs, mooie stad in de regen
     Parijs, mooie stad in de zon
     De parken, tuinen en bruggen
     Een stad waar men danst en lonkt

De rivier stroomt er langs parken
Parken vol gevrij en vertier
Vertier op de bruggen en oevers
Oevers van het Latijns Kwartier

Ontelbare sloten op de negende brug
Vastgeklonken, op slot voor altijd
De liefde ze komt, ze gaat of ze blijft
Sowieso want de sleutels zijn kwijt

     Parijs, mooie stad in de ochtend
     Parijs, mooie stad in de nacht
     De hotels, theaters en pleinen
     Een terras waar men drinkt en lacht

     Parijs, mooie stad in de lente
     Parijs, mooie stad in de herfst
     Kathedralen, kroegen en kerken
     Een stad waar men leeft en sterft

De rust in dit oude laantje
Dit deel van de stad zonder tijd
De bomen, de vallende bladeren
De graven, versteend voor altijd

Parijs