In de jaren zeventig was er in de wijk Oud-Krispijn een kleine supermarkt die gerund werd door meneer Treffers. Een grote vriendelijke kerel die altijd achter de kassa zat vlak bij de deur. Wanneer je betaald had en de deur uitliep groette hij je door met een zware basstem “Weltruste” te wensen. Het kan goed zijn dat de winkel daarvoor een andere naam had maar in mijn herinnering was het altijd een 4=6. Ik weet niet wie die naam had verzonnen maar volgens mij (ik lette goed op tijdens de rekenles) klopte het niet. 1 plus 1 is toch ook geen 3? Tot mijn moeder op een keer uitlegde wat de naam betekende. Je kon bij de boodschappen koopzegels sparen. Als je een volle spaarkaart had dan had dat je vier gulden gekost. Maar… als je de volle spaarkaart inleverde dan kreeg je zes gulden contant. Dus: 4=6!  1+1+1+1=6. Het klopt!! Briljante naam maar toch heb ik het idee dat het heden ten dage niet meer zou werken. De formule wel natuurlijk, die heeft het AH-concern al tientallen jaren geleden gejat van meneer Treffers. Alleen de netto spaarwinst ligt een heel stuk lager: 49=52. Dat wil zeggen 3 euro winst op 49 ingelegde euro’s. Nee, tegenwoordig hebben de supermarkten hele andere namen. Bijvoorbeeld de Plus (nog wel steeds uit de mathematische invalshoek), Aldi, Lidl, Spar, Emté, Dirk, Coop of Appi. (Is het toeval dat ze allemaal uit 4 letters bestaan?) Maar geen enkele supermarkt zadelt je meer met een rekensom of raadsel op. Nou ja alleen dan Nettorama misschien. Ten eerste zijn het gelijk 9 letters en vervolgens zet het je aan het denken wat dat voor winkel is. Gereedschap voor glazenwassers of zo?

Maar nu weer terug in de tijdmachine want ik wilde het over de volle spaarkaarten van mijn moeder hebben. Zes gulden voor een volle kaart dus, of…, en daar komt het, een waardecheck van zeven gulden vijftig die je kon inwisselen voor treinkaartjes van de NS. En dat is precies wat mijn moeder deed. Met elke bij meneer Treffers gekochte boterham, appel, koekje bij de koffie, rol wc-papier, Saroma toetje, 3-Musketiers reep, fles 3-es cola (met zo’n grote geribbelde dop), schuimblok of zakje Treets kwam er een reisbestemming een stukje dichterbij. Want (hèhè, dank voor de inleiding) dat is waar mijn herinnering dit keer om draait, de vele uitstapjes waar mijn moeder mij op mee nam.

Met de trein reisden we onder andere naar Rotterdam waar we het Scheepvaartmuseum bezochten, Blijdorp, de Euromast en de Spido voor een rondvaart door de havens. We gingen naar de Hortus Botanicus in Leiden, Het Ponypark Slagharen tegen de Duitse grens, en natuurlijk naar het strand! Wandelen op het strand was een favoriet van ons. Naar Noordwijk of Wassenaar om daar lekker uit te waaien. Of die keer met de trein naar Hoek van Holland, waar je bijna op het strand uitstapte. Dan door het mulle zand naar de vloedlijn en met de wind in de rug wandelend naar Scheveningen. Op de boulevard nog een laatste broodje of gevulde koek die uit de tas van mijn moeder werd opgediept. Vervolgens weer met de tram naar het Centraal Station van Den Haag om daar in de trein naar Dordrecht te stappen. Voor mij als 11 of 12 jarige jongen een kleine wereldreis en ook een leerzame les in leuke reisplannen bedenken en uitvoeren. Aan de hand van mijn moeder welteverstaan. Als ik er zo eens over nadenk was zij een soort 4=6 moeder voor mij, want ik kreeg altijd meer terug dan ik kon geven. En dat is nog steeds zo. Dankjewel mamma!