24 augustus 2016

Vandaag heb ik een dennenappel opgeraapt. Niet zo’n hele grote maar eentje waar je net je hand omheen kan sluiten. Zijn schubben staan helemaal open en alle zaadjes zijn op de wind uitgevlogen. Hij moet nog enige tijd aan de boom zijn blijven hangen om te drogen in zon en wind want de kegel is helemaal gaaf. Toch is hij gevallen. Hij lag voor me, midden op het pad. Aan de bosrand zag ik een woud van jonge bomen. Daarvoor een veld met kleine ontkiemde scheuten die met hun sprietjes nog maar net boven de moslaag uit staken. Rijke vruchtbare grond. Die ene gave dennenappel is hier niet per se nodig om tot compost te verteren. Ik wil hem even bij me dragen en later op een mooi plekje weer neerleggen. Ergens waar ook zaden terechtkomen maar waar misschien te weinig voedingsbodem is. Ergens waar het nu kaal is maar over 20 jaar de bomen zullen bloeien. Daar ga ik hem terug geven. Vandaag heb ik een dennenappel opgeraapt.