Door de parken en bossen ten zuiden van Brasschaat wandelen we langzaam maar zeker de grote stad in. Eerst wat industrie en havengebieden. Dan wat rommelige buitenwijken. Met een loopbrug steken we het Albertkanaal over en dan staan we al snel voor de deur van ons appartement. Geen hotel dit keer maar een leuke kamer in een oud huis op “Het Eilandje” in Antwerpen-noord. Voor morgenochtend zoeken we alvast een ontbijtcafé op. Dan strijken we neer op het eerste de beste terras voor een koud biertje en even later lopen we de stad in om ergens wat te snacken en bij een Thais restaurant van een heerlijke curry te genieten waarna we in een cafeetje nog gezellig een glaasje wijn drinken. Het verbaasd ons hoe snel we weer aan de lokale cultuur wennen. In Amsterdam dronken we Amstelbier alsof dat de gewoonste zaak van de wereld was. Eenmaal wandelend door de Hollandse polders dronken we zonder aarzeling een lokaal gegist glaasje gerstenat. In het Brabantse land zeiden we na aankomst tegen elkaar “Zo, nu eerst een Bavaria” en nu in de bourgondische stad Antwerpen zijn we door onze multiculturele dorst in staat om zelfs een Brugse Zot of een Leffe achter over te slaan. Zo zie je maar, het reizen over ‘s lands grenzen ontwikkeld de mens in belangrijke mate (maar drinken doet men met mate).

De wandeltrip naar Parijs gaat weer even in de pauzestand. Wie weet plannen we later dit jaar weer een deel waarbij we Brussel moeten kunnen bereiken. En daar steeks dan direkt weer de culinaire nieuwsgierigheid op. De hoofdstad van België heeft een gerecht wat alleen al een vijfdaagse expeditie gerechtvaardigd: “Brusselse spruitjes”!! We krijgen nu al goesting.