De wereld zit op slot. Al een jaar lang is elk mens, elk gezin, elke familie, elk dorp, stad en land in de greep van het virus. Een serieuze zaak want het aantal doden loopt inmiddels in de miljoenen en zicht op een snelle oplossing is er niet. Natuurlijk zijn er gelukkig de vaccins die in recordtijd ontwikkeld zijn. De bescherming die deze gaan bieden is de enige oplossing voor de wereldwijde bedreiging van de pandemie. Tegelijkertijd ontstaan er allerlei gemuteerde varianten van het virus net zoals er allerlei gemuteerde varianten van de werkelijkheid zijn ontstaan. Als je alle onzinverhalen op een hoop zou gooien komen we uit bij een wereld die bestuurd wordt door buitenaardse lizards, die zich vermomd als mensen tot wereldleiders hebben opgewerkt. Hierna hebben zij met de hulp van Bill Gates de wereldbevolking opzettelijk kunnen besmetten waarna we nu door middel van de vaccins “vrijwillig” geïnjecteerd worden met een microchip. Hebben we de afgelopen decennia geleden onder de niet aflatende stroom van radio en televisiereclames, inmiddels geëvolueerd tot een perfect te volgen en te voorspellen koopgedrag via onze google en facebookaccounts, nu is het tijd voor de volgende stap. De chip in ons bloed maakt ons tot Tommy Teleshopping Mutanten zodat we voortaan zonder morren alleen nog maar RTL-boulevard kijken, Big Macs eten, Donald Trump de beste president aller tijden vinden en onze kleine kinderen op het binnenhof afleveren waarna ze door Rutte c.s. in het Torentje misbruikt kunnen worden. Gelukkig zijn er non vaxxers die dapper weerstand (?) blijven bieden en alle 5G zendmasten in de fik steken waarna ze hun illegaal gekochte vuurwerk bij testcentra tot ontploffing brengen. Nooit gedacht dat de bijbelbelt en de hersenloze aso’s zo zouden verbroederen.

Even terug naar de werkelijkheid. Een wetenschappelijke aanpak lijkt mij de enige oplossing voor de huidige wereldwijde bedreiging. Vaccins ontwikkelen en ondertussen ons als mensheid een beetje inhouden en gedragen. Als dat betekent dat we nog een jaar niet in het vliegtuig kunnen stappen, jammer dan. Nog een jaar geen grote feesten en evenementen, sobeit. Nog een jaar hopen dat onze moeders, vaders, opa’s en oma’s, kinderen en kleinkinderen er ongeschonden doorheen komen. Ondertussen kunnen we fantaseren over wat we in de toekomst weer kunnen gaan ondernemen. Deze gedwongen pauze in ons bestaan draagt misschien bij aan het besef dat we daar wat bewuster en verantwoordelijker mee moeten omgaan. Als ik samen met een groepje lieve mensen in 2022 gezond op de trein naar Amsterdam kan stappen om ergens een hapje te eten en vervolgens in Paradiso een concert van Southside Johnny kan bijwonen dan zou ik daar ontzettend blij mee zijn. Als ik ergens in de nabije toekomst met Yvon, Jori, Julia, Robin, Denny, Sem, Tijm, Mia, Mick en Doris een weekje op vakantie zou kunnen, gewoon ergens naar een mooi dorpje in Frankrijk, dan zou ik daar heel gelukkig van worden. Maar dat is voorlopig nog toekomstmuziek. Op dit moment kunnen we alleen nog maar eens terugdenken aan alle avonturen die we hebben meegemaakt. Ik heb van veel vakantietochten in mijn blog al verslag gedaan. Zoals ik zelf schreef doe ik dat voor de mensen thuis zodat ze een beetje mee kunnen reizen maar vooral ook voor mijzelf, om niet te vergeten. 

Vanaf vandaag ga ik in mijn herinnering terug naar een aantal tochten die ik nog niet in mijn blog heb beschreven. Ook al blijven we fysiek thuis, we reizen terug in de tijd naar een aantal mooie dagen uit het verleden. En natuurlijk is het dit keer een reis in de verbeelding, met een reisplan dat zelfs zonder alle restricties van vandaag moeilijk uitvoerbaar zou zijn. Maar alle gebeurtenissen en foto’s zijn zoals we ze destijds hebben beleefd en meegemaakt.