Het ijzeren kruis staat op een hoge houten paal. Het geheel vormt de spil van een grote berg met stenen. De berg met stenen is door de eeuwen heen opgestapeld en verzameld op deze plek. Niet door erosie, niet door een oerkracht of geologische natuurwet. De stapel is steen voor steen opgestapeld door mensenhanden. Hier geldt de traditie dat iedere pelgrim een steen neerlegt aan de voet van het Cruz de Ferro. De steen symboliseert voor elke pelgrim iets anders. Een eenvoudige groet of wens, het berouw van daden of het verlies van iets dierbaars. En zo kunnen er duizenden pagina’s volgeschreven worden met de symbolische waarde van de ontelbare stenen neergelegd door evenzovele voorbijgangers.

image

Het kruis staat op een hoogte van 1505 meter boven zeeniveau. Het is niet echt een alpinistisch hoogterecord maar is hiermee wel het hoogste punt van de gehele camino. Voor ons dus een extra beladen plaats om deze ochtend even stil te staan.

Vanochtend vroeg vertrokken we uit ons hostel. Terwijl achter ons de zon  opkwam stond de volle maan nog laag aan de westelijke hemel. De aarde draaide onder ons door en zo steeg de zon met elke stap voorwaarts. De maan verbleekte en ging onder achter de voor ons liggende bergen. Wat een prachtige ochtend.

image

image

Als we aankomen bij het kruis zijn er nog een tiental mensen aanwezig. Men neemt foto’s, legt iets neer, houdt een pauze. De plaats zou iets magisch, heiligs of ontzagwekkends uit moeten stralen. Waar ons gevoel afwijkt van dat van vele anderen is moeilijk te zeggen. Is het onze Hollandse nuchterheid. Ontbreekt er affiniteit met de rooms-katholieke symboliek. Stoort de grote parkeerplaats waarop een camper staat warm te draaien terwijl er regelmatig taxibusjes hun vrachtje dagjestoeristen in- en uitladen. Hier iets dierbaars van onszelf geven of achterlaten gaat niet lukken. Het beste wat we kunnen doen zijn de door ons uit Nepal meegebrachte gebedsvlaggetjes om de houten paal knopen. De vier kleuren van de elementen kleuren mooi bij het geheel en wie weet of de boeddhistische invloed voor iets meer aardse rust op deze plek kan bijdragen.

image

Toevallig lopen we net voor we willen doorgaan Bill tegen het lijf. De Amerikaan uit Carolina waar we al heel wat mee opgetrokken hebben. Zo wordt deze plaats toch weer een bijzondere ontmoetingsplek. We maken een foto van ons drieën en dan lopen we gezamenlijk verder.

image

Het pad daalt, stijgt weer iets, daalt, stijgt weer behoorlijk. Dan komen we op een pas waarbij we zicht krijgen op het diepe dal wat er achter ligt. Een controle op de hoogtemeter van Bill geeft aan dat we ons op 1512 meter bevinden. Het Cruz de Ferro bevindt zich dus op het hoogste punt maar dat komt omdat het boven op een houten paal is geplaatst. Het pad op de pas waar wij ons nu bevinden ligt net even hoger en vormt voor ons nu de symbolische grens tussen klimmen en dalen. Tot hier zijn we vanaf Saint-Jean al ruim drie weken aan het ‘klimmen’ geweest. Vanaf hier gaan we alleen nog maar ‘bergafwaarts’. We hebben opnieuw een top bereikt. Vanaf nu leidt dit pad ons… naar de rivier.

image

6 comments on “De grens

  1. Toch een mooi gebaar om de vlaggetjes uit Nepal om de paal te binden…heeft toch wel iets vind ik .
    En jullie gaan weer afdalen…fijne tocht verder,was weer heerlijk om te lezen 🙂 X

  2. Wat goed dat jullie lekker zelf de hoogtepunten vaststellen en beleven, zo is het zo ontzettend jullie avontuur. Leuk om te lezen waar dan uiteindelijk de verrassing komt. En prachtige foto’s daarbij. Vooral doorgaan, wij genieten met jullie mee. Groetjes van Peter en Annelies

  3. Jullie hebben op je klimvakanties wel hogere hoogste punten bereikt maar dit is ook weer een overwinning. Je gaat nu niet alleen naar de rivier maar zelfs naar de oceaan..In het boek staat dat er in de omtrek van dat ijzeren kruis geen steen meer te vinden is. Volgende keer dus zelf een meebrengen.Geweldig mooi weer om te lezen. Ik moet het nu een paar dagen missen dat spijt me echt. Jullie een hele goeie reis verder en tot schrijfs. Daaag.groetjes Ma.

  4. Mooi en op zo’n plek vind je dus altijd wel weer iets als je er maar voor openstaat.
    Hier & Daar laat z’n sporen achter. XXX

  5. Beste Menno en Yvonne,
    Geen alledaagse vakantie maar wel een om jaloers op te worden. Fantastisch wat jullie mogen zien en meemaken en met ons willen en kunnen delen dank zij de middelen van de techniek. Fijne en goede vakantie verder toegewenst.
    Groetjes,
    Henk en Lia

Reageer