In de voorbereiding op een meerdaagse wandeltocht is het altijd een puzzel om de overnachtingen goed te plannen. Er zijn allerlei wensen waar een goed adres het liefst aan moet voldoen. Ten eerste; ligt het op de route van, in dit geval, de GR12 (lukt beslist niet altijd)? Dan moeten de etappes elk zo’n 20 kilometer lang zijn (dat is een mooie afstand, liefst niet langer want we lopen toch allebei met een kilo of tien op de rug). Ten derde moeten het ook aansprekende adresjes zijn zoals een klein hotel of een leuk B&B (dus niet meer in zwetende stapelbedden, snurkende slaapzalen of bibberende berghutjes, been there, done that).

Bij het aanschrijven van de beoogde logementen zijn er natuurlijk altijd negatieve berichten omdat men bv al volgeboekt is. Bij het uitvallen van een adres moeten er weer andere etappes aangepast of helemaal omgegooid worden. Zoals gezegd, een hele puzzel, maar uiteindelijk ligt er een reisplan, compleet met treinreizen, busroutes, wandelkaarten en bezienswaardigheden. Dan nog de wandeluitrusting controleren en aanvullen en dan kunnen we op weg.

Van het wandelen zelf weten we zo ongeveer wel wat we kunnen verwachten. Natuurlijk is de omgeving altijd weer nieuw en anders. Maar het ritme, de rituelen en de opgedane ervaring geven ons voldoende houvast om overal te voet te komen. Waar we geen invloed op hebben zijn die overnachtingsadressen. Eigenlijk valt het altijd mee en is het leuk om ergens te arriveren, welkom te worden geheten en een kamer te betrekken. Soms zijn onze verwachtingen te hoog gespannen en valt het tegen. En heel soms kom je op plekken terecht waar je liever nooit naar binnen was gestapt. Hoewel, Daniel Lohues zingt “Dat worden mooie verhalen later”. Met andere woorden, op het moment zelf baal je, maar later kan je een beetje over opscheppen over de gekke dingen die je allemaal hebt meegemaakt.

Vrijwel altijd is het gewoon prima in orde. Dan geniet je van een douche, een waterkoker voor een bakkie thee en een goed bed. Een goed kussen is sowieso een zeldzaamheid, dat heb je alleen thuis. En zelfs daar lig je soms, als een hond in zijn mand, een kwartier met je hoofd te draaien voor je een perfect kuiltje voor je rechter- cq linkeroor hebt gevonden. Maar, er is ook af en toe een adres waar je het reuzengoed naar je zin hebt. Zo’n hotelkamer, huisje of appartement waar je je meteen een beetje thuis voelt. Is het dan even toevallig dat we de afgelopen week wel drie adressen hebben gehad waar het heerlijk vertoeven was. Bij Patricia en haar man hadden we een klein huisje wat vol stond met boeken over allerlei onderwerpen. Een heerlijk bed, een zwembad in de tuin en koude biertjes in de koelkast. En daarbij waren het hele aardige en sympathieke mensen. Twee dagen later sliepen we in een wat grotere groepsaccomodatie waar we de enige bezoekers waren zodat we konden darten, biljarten, tafelvoetbal en pizza eten in een heerlijke tuin met loungebanken. En dan vandaag, we zijn te gast in Gîte Nanny. Een hele lieve mevrouw die ons verwelkomt, een heerlijke lunch voorzet en ‘s avonds een maaltijd brengt die op de barbecue is bereid. Zoiets hebben we maar zelden meegemaakt. Ze heeft vrienden en familie op bezoek maar, in ons beste Frans, bedanken we haar voor alle goede zorgen terwijl een van de aanwezigen een foto maakt. Madame Anny, Merci Beaucoup!