2018 Madeira

Everybody happy

Na onze wandelingen in de bergen van Madeira rijden we per auto naar de zuidkant van het eiland. De weg is modern en goed aangelegd met soms kilometerslange tunnels. Zoals de nieuwe snelwegen langs de bergwanden en door het massief voeren komt al snel de vergelijking op met het eeuwenoude irrigatiesysteem op het eiland. Zoals de Levadas vanaf de beginjaren voor bevloeiing, cultivering en uiteindelijk voor een goede bron van inkomsten zorgden op het eiland zo is nu de snelweg de motor van de economie geworden. Vrachtverkeer voor alle logistieke bevoorrading, taxi’s en bussen voor de vele toeristen en wandelaars, en de forenzen die vaak het halve eiland overrijden omdat ze elders een baan hebben gevonden. Zo worden wij afgeleverd bij ons laatste hotel in de hoofdstad Funchal. Het is weer even wennen met alle drukte en commercie om ons heen. In zo’n grote stad aan zee is wel weer van alles te doen dus we gaan ons wel vermaken. We hebben in ieder geval een mooi hotel met prachtig zwembad.

Als we lopend op weg gaan naar de oude binnenstad dan blijken er heel veel grote megahotels in onze wijk te liggen. Gelukkig kunnen we via een mooi park dicht bij de haven komen. Hier zijn ook wat oude straatjes en gezellige restaurantjes te vinden. We lunchen tegenover het paleis van de president en we proeven bij Madeira wijnhuis Blandy’s wat varianten van deze heerlijke sterke wijn.

Ook bespreken we een boottochtje op een catamaran om met een beetje geluk: dolfijnen, met heel veel geluk: walvissen en schier aan het onmogelijk grenzende: schildpadden langs te kunnen zien zwemmen. Op zondagmiddag varen we uit en dan blijkt het een winderige en wolkerige tocht te worden. Gelukkig zien we na een half uurtje de eerste dolfijnen opduiken. Grappig hoe ze zich uit de golven op hun rug draaien of, in de meeste verschijningen, hun rug- en staartvin even laten zien. Veel geluk hebben we niet en schier onmogelijke dingen gebeuren er ook niet dus blijft het bij dolfijnen.  Mooi toch.

Dan varen we tot dicht onder de kust en gaan voor anker onder een hoge klif. Hier kunnen we snorkelen of even zwemmen maar door de ruwe zee is het water zo dicht bij de kust troebel dus blijkt er weinig te zien als ik eenmaal in het water lig. Maar goed, toch even geprobeerd en het water was lekker. 

Dat water hadden we al in voldoende mate over ons heen gekregen want bij het naar het land verleggen van de koers ontstond er met tussenpozen een behoorlijke spray van boegwater. Alleen diegenen die voorop zaten aan de kant waar de wind naar toe waaide hadden daar last van. Wij zaten gelukkig voorop aan de kant waar de wind naar toe waaide, dus…..  de meeste medepassagiers bestonden uit een grote groep Franse zestigplussers die zich gewapend met windjacks, regenjassen en capuchons angstvallig achter op de boot schuil hielden. Met elke hoosbui die wij over ons heen kregen ging er een luid gejoel op. Wij vonden het niet erg om nat te worden en de rest vond het niet erg om droog te blijven. Everybody happy.

Na drie uur op zee waren we weer terug in de haven. Snel naar het hotel om wat droogs aan te trekken.

3 comments on “Everybody happy

  1. Wat leuk Dolfijnen spotten 🙂
    Jullie hebben je wandeltochten weer volbracht en door een schitterend landschap.
    Bedankt voor de mooie verhalen en foto’s. Donderdag een veilige terug reis naar huis.X

  2. lLeuk vaartochtje.Enprachtige foto’s. Echt ook één met “een glaasje Madeira my dear? “”Daag hoor ,jullie vermaken je wel.

Laat een reactie achter bij Hanneke Reactie annuleren